De laatste dagen zijn een beetje vreemd. Ben bijna elke dag live en nu sinds afgelopen woensdag (vijf dagen) niet meer live geweest. Ik heb vanwege de geplande reizen afgelopen donderdag een vaccinatie gehaald en werd daardoor een beetje loom. Het is dus een beetje stil de afgelopen dagen, maar ik begin te beseffen dat dit de welbekende stilte voor de storm is…

Maar, zoals de meeste mensen weten, zit ik nooit stil. Vooral in mijn hoofd gebeurt een hoop; ik heb de streamtas al tientallen keren technisch ontleed en op papier geperfectioneerd tot het absurde. Ondanks dat de streamtas het huidige donatiegoal is, is het allesbehalve een doel. Het is een middel, een noodzaak, een voertuig voor iets veel groters. In het weekend van 24 september (18 dagen na moment van schrijven) reis ik af naar de Oekraïne. Ik krijg dan de kans om de wereld een stukje historie te laten zien. In het jaar van 1986, waar Oprah Winfrey haar entree maakte, ontplofte aan de andere kant van de wereld de reactor in Chernobyl.

Nu moet ik even wat jaren terug gaan. Kennen jullie De Grote Bosatlas nog? Als kind pakte ik dit boek en was ik op een of andere manier gefascineerd door de grote vlek op de kaart van de U.S.S.R.. Ook wel bekend als de toenmalige Sojvet Unie. Vraag me niet waarom, maar de Russische cultuur intrigeerde me al als kind. De taal, cultuur, politieke en uiteraard klassieke achtergrond die ik ook heb in de piano. Zo gek dat het leven loopt ben ik vandaag onlosmakelijk verbonden met wat wij vroeger de Sovjet Unie noemden. Ik kan dan ook niet uitleggen met wat voor blik en emotie ik kijk naar landen zoals Oekraïne, Belarus, Moldavië etc. 

Op het moment van schrijven is in Belarus de activist Maria Kolesnikova veroordeeld tot 11 jaar gevangenisstraf. Als het aan mij ligt, vloog ik er vandaag nog naar toe om met mensen daar te praten en dit met jullie te delen. Met alle risico van dien. Er gebeurt zoveel in de wereld mensen en op dit soort momenten wil ik alles doen om die bubbel te doorbreken waarin we leven. Met de streamtas, de eerste reis naar Chernobyl Oekraïne breekt een nieuwe fase aan. Hiermee wil ik niet impliceren dat we allemaal exotische reizen gaan maken en/of next-level-reporting gaan doen. Maar, het opent gigantisch veel deuren. Ik krijg de mogelijkheid om zoveel meer van het leven te laten zien en te delen. En dat gebeurt al voor je eigen voordeur. Ik moet bekennen dat ik er letterlijk zelfs van gedroomd heb afgelopen week. 

We gaan samen een nieuwe fase in waarin we meer kunnen ontdekken dan een nieuwe game. Ik krijg de mogelijkheid om samen op ontdekking te gaan en mijn dilemma’s en verwonderingen met jullie te delen. Ik geloof ook heilig erin dat we samen gaan werken aan een nieuwe vorm van media, nieuwe vorm van leren en ontdekken. Een reis waar jij zelf ook centraal staat en kan beslissen hoe die reis eruit ziet. Het is nu even stil, maar zet je schrap. Ik voel aan alles dat er hele mooie dingen gaan gebeuren.

Savio