Het was alweer een tijd geleden dat ik wat geschreven heb, maar het moment om iets te schrijven doet zich elke keer keer op de momenten voor wanneer je het niet verwacht.

Het is nu 01:51 in de nacht, over 6 á 7 uur moet ik richting Parijs fietsen. Ik stap net in bed, de woonkamer ligt vol met accu’s, zenders en netwerkapparatuur. Allemaal keurig geladen en geordend. Op de bank liggen twee stapels met kleren; een stapel die zeker meegaat, de overige stapel om nog uit te zoeken last minute. Ik stap mijn bed in en rende snel weer mijn bed uit om mijn laptop te pakken. Het is tijd. Het is tijd om te schrijven. Nu en niet later.

Wat is er een hoop gebeurd de laatste tijd. Het gaat zo snel, dat het wellicht nog niet eens tot me doordringt. Nog iets minder dan een maand geleden stond ik met hart en ziel te streamen vanuit Chernobyl (Tsjernobyl) Oekraïne om een stukje geschiedenis met Nederland te delen. Een wereld die zo ver van ons vandaan lijkt, letterlijk en figuurlijk, was nu binnen handbereik. Al kletsend liepen honderden mensen met een fantastische gids mee en stelden hem dan ook de nodige vragen die leidden tot nog meer vragen. Geen woorden voor.

Enkele dagen zie je jezelf terug binnen de voorpagina’s  krant als eerste persoon ter wereld die -live- een uitzending / stream opzet vanuit Chernobyl. De Telegraaf welteverstaan. De krant met het grootste bereik binnen Nederland; 8 miljoen mensen met een social follow van 1.8 miljoen. Ongekend. Wat doet dit met je? De afgelopen maand nog weinig, maar nu rollen wel de nodige tranen. Het staat in de boeken. Al dat harde werk, je visie en droom om de wereld kleiner te maken door mensen dichter bij elkaar te brengen. De droom om de Sovjet geschiedenis nog beter te begrijpen en dit te delen met Nederland. Het is gelukt. Het is gelukt en tegelijk is dit slechts een percentiel van het werk wat nog verricht moet worden.

Ondanks dat het vaak enorm eenzaam is om dit vorm te geven en te zorgen dat alles blijft lopen, geeft het ook veel rijkdom. Eenzaamheid omdat je hele dagen en nachten aan het werk bent om je content en de uitwerking ervan te verbeteren. Dit is iets wat in je hoofd begint en daarna moet proberen te concretiseren, vorm te geven en dan over te brengen naar je publiek. Maar, dit publiek, die geweldige mensen die zo laaiend enthousiast zijn over wat je kan bieden, wat ze zien, leren, ervaren en vooral voelen, dat is alles waard. Het is bijna identiek aan het geven van een pianoconcert; het is afzien, hard werken en discipline en het moment suprême is enger dan ooit. Maar, het harde werken loont en het publiek is laaiend, ontroerd en de beloning is groter dan ooit. Muziek is kunst en ik durf bijna te zeggen dat het opzetten en leveren van een goede stream dat ook is.

Inmiddels zijn we als kanaal en community, wij ja, enkele maanden bezig en bereiken we gemiddeld zo een 25.000 mensen per maand. De agenda voor de komende weken zit vol en we bouwen hard door. Een van de dingen die mij het meest raakt van de afgelopen maanden is het team wat er nu staat. Succesvol ben je nooit alleen, maar samen met de mensen om je heen. De juiste mensen welteverstaan. Ik heb de laatste maanden geprobeerd mensen te binden en verbinden. Hierbij moet je ook harde keuzes maken. Ik moet zeggen dat ik ook echt wel het nodige heb gevraagd en ook verwacht. Het is bekend dat het een harde voorwaarde bij ons is dat je bijvoorbeeld niet elders een moderator of een andere dergelijke functie mag hebben. Dit komt vanuit een sterke visie hoe je als kanaal en team wil opereren en groeien. Maar, man man man. Wat een mensen, wat een team. Als ik kijk hoe goed ze individueel zijn, de onzekerheden waarmee ze lopen en door vertrouwen die (vaker nog onbewust) omzetten naar hun krachten, word ik ongekend diep geraakt. Ik kan niet blijven benadrukken hoe goed ze zijn en hoe belangrijk dit is. De manier waarop ze met elkaar omgaan en met de kijkers is een voorbeeld voor velen. 

Voor mij is de laatste periode dan ook een roerige periode, maar vooral een periode van inspiratie en verbinding. Verbinding met je eigen ik, je dromen en  de verbinding met de mensen om je heen. Of we de Dutch Stream Awards 2021 winnen, weten we niet. Worden we partner binnen de komende maanden? Alleen Twitch weet dat. Maar, de grootste overwinning hebben we al binnen: de Savio4U familie staat en daar valt geen speld meer tussen te krijgen.

Ik ben trots op jullie allemaal. Dank jullie wel.

Savio.